Kimś trzeba być w dorosłym życiu. Coś trzeba robić, miejsce w społecznej gondoli swoje trzeba mieć. Dziś to chyba nie jest takie proste, określić się zbyt wcześnie. Jakby świadczyło o niskiej samoocenie, albo braku ambicji, takie targetowanie na konkretnym jestestwie. Życiowym anemikiem bycie, skupionym na bezpiecznym wspólnym mianowniku "winien - ma - może - powinien - chce - chcą - nadaje się - nie" może okazać się ten, celujący w niezbyt ambitne w oczach reszty ogółu życiowe wybory. Zawodowe plany, zawodowe fascynacje. Bo teraz to najważniejsze jest się wykształcić, nieważne gdzie, nieważne jak. "Studia niech se zrobi najpierw, a później się zobaczy kim będzie..." Tak. Nie odwrotnie, choć logika szepcze, by jednak odwrotnie. Wybory i związane z tym emocje. Zawody. Życiowe zawody.
Starszy młodszy bawi się z psem. Pies średnioduży, średnioszybki, średniosprytny. Ganiają się, zwodzą. Płachta z porwanej parasolki jako płachta na byka i zarazem sieć. Albo kaftan bezpieczeństwa. Zarzucany, naciągany, podkładany, plątany. Młodszy młodszy gania z latarką i poświeca Starszemu młodszemu w zabawie. Siedzimy z M. na ławce pod domem, oglądamy te widowisko. Kibicujemy, zabawa przednia. Nawet psu się wydaje podobać, może nie samo łapanie w materiał - a bardziej to, że się i biega, i przewala, i ściska. Poddaje się dobrodusznie, zabawowo.
"Dobrze ci idzie, dajesz radę" - "masz spryt i jesteś szybki" - chwalimy. Psisko co raz zostaje złapane, blokowane, osaczane. Starszy młodszy czerwienieje z dumy i wysiłku. Młodszy młodszy kwiczy z radochy wywijając latarką. Pies zziajany, Wiercimy się z M. na ławce, wysuwamy stopy z klapków, bujamy klapki na palcach, odbijamy je od pięty - spadają na beton, wsuwamy palce i od nowa. Późnokwietniowy, późnowiosenny późny wieczór. Starszy młodszy trzyma psa. Płachta z parasola robi za specjalistyczną obrożę. Dyszą.
"Będę hyclem" ! - oznajmia Starszy młodszy rozpromieniony psiołowczymi sukcesami....
Cóż... Obyś był po prostu szczęśliwy... Bo co tu dodać więcej ?
Dobre:-). Oby był szczęśliwy i oby nie hyclem!
OdpowiedzUsuńSą pewne zawody takie, jak hycel, kat, czy klawisz w więzieniu, które w społeczeństwie nie cieszą się estymą.
OdpowiedzUsuńNajfajniejsze /i nie niosące dalszych konsekwencji/ jest to, że w tym wieku można być kim tylko dusza... :)
OdpowiedzUsuńNieważne kim będziesz ... obyś był szczęśliwy ... Jak ja lubięto!!
OdpowiedzUsuńNo w koooońcu...!
OdpowiedzUsuńJest galeria :)