Pojazdy Krecika.

   Mówi się, że niektóre pojazdy mają duszę.
   Zastanawiałem się nieraz, dlaczego jedne ją mają, inne zaś nie. Że niby mają ją mieć te bajecznie drogie, albo wybitnie awangardowe ? Może te, wokół których zbudowano legendę ? Może po prostu okrzyknięte zostały takimi i już ?
   Pewnie jest w tym coś z prawdy - legenda, cena, sława lub też awangarda. W moim odczuciu jednak dusza pojazdu to coś, co nie umiera. Wyjęta po kilkudziesięciu latach z zapomnienia potrafi odrodzić ciało, odbudować je i błyszczeć wśród zunifikowanej nijakości.

   W naszej kulturze jednorazowości już coraz trudniej o duszę w materii nieożywionej. Zastanawiam się, co z naszego otoczenia i wyposażenia za kilkadziesiąt lat nadawało się będzie do remontu, czy choćby naprawy. Plastik przecież nie ma duszy.

 Czterokołowy pojazd, maleńkie autko, niezwykle prosta konstrukcja - zużywająca około pięciu litrów benzyny na 100km, dająca się naprawić w każdych warunkach. Velorex 435-O. Rocznik 1972.

   Współczesne minisamochody również mogą spalać tak niewiele paliwa, jednak są skomplikowane jak małe stacje orbitalne. Raczej nie dają się naprawić, dają się wymienić.

    Pojazdy z duszą mogą mieć swoje skrzypy, zgrzyty, stuki i puki. Mogą dymić lekko na niebiesko i zwalniać pod górę. Mogą nawet nieraz stać na poboczu. Mieszkają w nich Psztymucle.
Pojazdy z duszą nie muszą służyć. Wystarczy, że są. Wyprowadza się je w piękny dzień i nawija na opony nieco kilometrów. Dla przyjemności.

  Kolejno od góry: Velorex 435-O (właściciel szacuje że po drogach porusza się jeszcze kilkanaście takich czterokołowych egzemplarzy) z silnikiem Jawy350, motorower Jawa 50,  Skoda Felicja Super - jeden z trzech modeli bez dachu produkowanych w krajach socjalistycznych.