Puls Europy

Trójstyk granic Porajów-Hradek_Zittau, Nysa Łużycka

   W moim wyobrażeniu Nysa Łużycka zawsze była złowroga. Woda wydawała się zawsze mętna, lokalne zawirowania wydawały się silniejsze, a z drugiego jej brzegu bił wyobrażony chłód...
  Spacer brzegiem był zarezerwowany tylko dla uzbrojonych pograniczników, z czasem przerwy między patrolami zaczęły wypełniać kursy złodziei i przemytników.  Aż do czasu, gdy ani pogranicznicy, ani przemytnicy lub złodzieje nie musieli przeczesywać przybrzeżnych zarośli. Jedni przenieśli się na wschód, inni używają suchych przepraw... Ale nie o tym tu będzie.

  Na przemarsz przez trzy państwa z przyczyn niezależnych nie zdążyłem, w dodatku zapomniałem aparatu. Dzięki temu, że się po niego nie wróciłem, mogłem załapać sit na powrót tych, którzy szli z Zittau do Hradka. Na powrót drogą wodną, kajakami. Mijając stopnie wodne, zasuwę gazową, tablicę z czarno białymi fotografiami nadrzecznych zasieków i granicznych przecinek.

   Żeby pokonać taką przeszkodę, trzeba spiąć siły i wspólnie przyspieszyć, następnie jednocześnie się wychylić do tyłu. Utrzymać równowagę wiosłami. I po przeszkodzie.

   Można też próbować przybić do brzegu, próbować wyjść, obejść bokiem, można machać w panice wiosłami we wszystkie strony, bądź też kręcić się w kółko pozwolić nurtowi wywalić się do wody. Razem z wszystkim co w kajaku. Wyciągnąć wszystko na brzeg, wylać wodę i zacząć spływ od nowa. W mokrych portkach i koszuli.

Pulse of Europe , Porajów-Hradek-Zittau
16 września 2017